Ekspanzija razvoja biotehnologije proizvodnje hrane i globalizacija svetskog tržišta hrane, bez obzira na zakonske regulative pojedinih zemalja koje zabranjuju proizvodnju i uvoz hrane sa GMO, dovodi u pitanje prisustvo iste i u zemljama sa nultom tolerancijom za hranu sa GMO, među kojima je i naša zemlja.
Činjenica da se uvozi hrana životinjskog porekla, sa tržišta na kojima se GM kulture koriste kao stočna hrana, kao i dostupnost informacija da su GM kulture štetne po zdravlje, opravdano izazivaju zabrinutost jednog dela javnosti.
U prilog navedenom je i činjenica da iz godine u godinu raste broj dece sa alergijama na pojedine ili više namirnica, kao i broj dece sa poremećajima varenja hrane i metaboličkim sindromom, neminovno ukazuju na posledice dodataka hrani, koje menjaju njena svojstva.
Iz svega navedenog proističe potreba za elementarnim pravima potrošača na informaciju, odnosno označavanjem hrane bez GMO, ili pak eventualno mogućem prisustvu istih u prehrambenim proizvodima.
S druge strane umesto uvoza hrane i prodaje značajnih zemljišnih površina, koristšćenje resursa – ogromnih površina zapuštenog zemljišta za proizvodnju organske hrane, koja podrazumeva da se ne koriste GMO, sintetička đubriva, herbicidi i pesticidi, kao i da se stoka i živina hrane organskim namirnicama, za potrebe domaćeg tržišta, doprinelo bi zdravstveno bezbednoj i kvalitetnoj ishrani stanovništva.
Strategija države trebala bi biti usmerena i na ovaj segment, jer osim zdravstvenog to je i ekonomsko pitanje.